EN
Zoutgehaltesensoren en geleidbaarheidssensoren zijn essentieel voor het interpreteren van aquatische kenmerken, of het nu gaat om milieu-onderzoeken in de diepe oceaan of zoetwater. Dit type sensoren levert waardevolle informatie op die wetenschappers en industrieën helpt bij het begrijpen van de samenstelling van water, het monitoren van de omgeving en het duurzaam beheren van water. Dit is hoe zij kunnen worden gebruikt in oceanografisch en hydrologisch onderzoek.
1. Zoutgehalte meten voor oceaanografisch onderzoek
Zoutgehalte als parameter vormt een belangrijk aandachtspunt bij het onderzoeken van oceaanstromingen, klimaatpatronen en oceanische levensgenomen. Zoutgehalte wordt nauwkeurig gemeten met geleidbaarheidssensoren die de elektrische geleidbaarheid van water bepalen, wat afhankelijk is van opgeloste zouten in het water. Met deze gegevens kunnen onderzoekers:
De circulatie van de oceanen waarnemen en vaststellen hoe deze wereldwijd het klimaat beïnvloedt.
Marine ecosystemen en verspreidingspatronen van soorten onderzoeken.
De impact evalueren van instromend zoet water door smeltende ijsmassa's of rivieruitloop.
2. Kwaliteit van water monitoren in hydrologische systemen
Geleidbaarheidssensoren worden gebruikt om veranderingen in water te volgen. Daartoe lezen ze een geleidbaarheidssonde uit die in rivieren, meren of estuaria is geïnstalleerd (veranderingen in de samenstelling van het water monitoren) om vervuiling, industrieel afvalwater of natuurlijke mineraalveranderingen waar te nemen. Op basis van deze informatie gebruiken hydrologen dit om:
Bronnen van vervuiling in zoetswatersystemen te identificeren.
Analyseer de gezondheid van het aquatische leven.
Bevorder waterbehandeling en waterbesparing.
3. Ondersteuning van klimaatveranderingsstudies
Een stijging van de zeespiegel en een verandering in het zoutgehalte zijn de belangrijkste tekenen van klimaatverandering. Doorgezette monitoring van geleidbaarheid/zoutgehalte is nuttig voor wetenschappers om:
Het veranderen van de dichtheid van zeewater tijdens oceaanstromingen te onderzoeken.
De effecten van gletsjer smelten op de kustwaterzoutgehalte te onderzoeken.
Klimaatmodellen verbeteren met behulp van actuele nauwkeurige gegevens.
4. Het mogelijk maken van autonome en afstandsbewaking
Moderne geleidbaarheidssensoren zijn geïntegreerd met autonome onderwatervoertuigen (AUV's), boeien en afstandsregistratieapparatuur. Dit maakt ononderbroken dataverzameling mogelijk in moeilijk toegankelijke gebieden in real-time, waardoor minder handmatige monsters nodig zijn.
5. Duurzaam ontwerp voor extreme omgevingen
De ontworpen sensoren zijn van hoge kwaliteit, wat de duurzaamheid van de geleidbaarheidssensor waarborgt in termen van bestand tegen corrosieve zeewateromgevingen, hoge druk en biologische vervuiling waarmee de sensoren te maken krijgen wanneer ze gedurende een lange periode zijn ingezet.
Conclusie
Geleidbaarheids- en zoutgehaltesensoren spelen een essentiële rol in oceanografie en hydrologie, omdat zij helpen bij het onthullen van de samenstelling van water, zijn zuiverheid en klimaatpatronen. Naarmate de sensortechnologie zich ontwikkelt, zullen wetenschappers in staat zijn om nauwkeurigere gegevens te verzamelen om hen te ondersteunen bij het beheer van watervastberadenheid en mariene bescherming.